طبقه بندی چاقی
نمایه توده بدنی(BMI):
BMI شاخص ساده ای برای ارزیابی نسبت وزن به قد است که به طور شایع برای طبقه بندی چاقی و اضافه وزن در افراد بزرگسال مورد استفاده قرار می گیرد. این شاخص از حاصل تقسیم وزن بر مجذور قد به دست می آید.
بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی برای طبقه بندی چاقی و اضافه وزن، افراد با شاخص توده بدنی کمتر از 18.5 کم وزن، بین 18.5 تا 25 دارای وزن نرمال، بین 25 تا 30 مبتلا به اضافه وزن و بیشتر از 30 مبتلا به چاقی می باشند.
• طبقه بندی اضافه وزن و چاقی (NIH):
طبقه بندی بر اساس BMI
کمتر از 18/5 : کم وزن
بین 18/5 تا 24/9 : نرمال
بین 25 تا 29/9 : اضافه وزن
بین 30 تا 34/9 : چاقی درجه 1
بین 35 تا 39/9 : چاقی درجه 2
بین 40 تا 50 : چاقی درجه 3
بیتر از 50 : چاقی مرگ آور
البته لازم به ذکر می باشد که این اندکس برای تمام افراد کاربرد ندارد. به عبارت دیگر، نمی توان از BMI برای زنان باردار و شیرده و ورزشکاران حرفه ای یا بدنسازان با توده ماهیچه ای بالا استفاده نمود.
دور کمر (Waist circumference)
دور کمر، فاصله بین پایین ترین دنده و خار ایلیاک در فردی است که با لباس سبک ایستاده و نفس خود را کاملاَ تخلیه کرده باشد. اندازه دور کمر بیش از 102 سانتی متر در آقایان، و بیش از 88 سانتی متر در خانم ها برای تعریف چاقی شکمی به کار برده می شوند. اندازه دور کمر امروزه توسط WHO به عنوان شاخص مرتبط با سلامتی و مرگ و میر پذیرفته شده است. دور کمر مستقل از BMI ، اطلاعات بیشتری از خطر مرگ و میر و سلامتی فراهم می کند، اما NIH از ترکیب هر دو شاخص استفاده می کند.