در این روش ها تنها با محدود کردن ورود غذا به بدن باعث کاهش وزن می شوند.
در این روش یک حلقه قابل تنظیم از جنس سیلیکون به دور قسمت اول معده اندکی پایین تر از محل اتصال مری به معده تعبیه می شود و یک مخزن جهت تنظیمات بعدی زیر پوست جدار شکم تعبیه می شود که از طریق تزریق آب مقطر استریل از خارج به داخل این مخزن حلقه تنگ تر می شود در نتیجه میزان غذای ورودی محدود می شود.
در این روش که جز روش های محدود کننده است پس از آنکه ورود به شکم با لاپاروسکوپی انجام گرفت حدود 80% حجم معده با دستگاهی که همزمان برش و دوخت را انجام می دهد برداشته شده و از شکم خارج می شود. لذا با برداشتن منطقه ای از معده که هورمون گرسنگی (gereline) را ترشح می کند اشتهای بیمار نرمال شده و با خوردن چند قاشق غذا پری و سیری کامل حاصل می شود و از آنجا که هورمون فوق الذکر ضد انسولین عمل می کند، با برداشته شدن و کاهش شدید ان از چند روز پس از عمل، دیابت شروع به کنترل می کند.
قبل از هر چیز به جراحی هایی ترکیبی اطلاق می شود که علاوه بر کاهش و محدود کردن ورود غذا بر روی جذب کالری در روده ها نیز موثر بوده لذا از قدرت کاهش وزن بیشتری برخوردار بوده و لاغری سریعتر و درازمدت خواهد بود. در ضمن به دلیل اثر بر هر دو منبع ترشح هورمون های گرسنگی از معده و ضد انسولین از روده تاثیر بیشتری بر سندرم متابولیک و عوارضی نظیر دیابت، کبد چرب، چربی خون، فشار خون و غیره دارند.
این روش ترکیبی از اعمال محدود کننده و سوءجذبی می باشد. در این روش نه تنها حجم معده تا حد 15 تا 20 سی سی کاهش می یابد قسمتی از روده نیز از سیستم جذبی خارج شده و در نتیجه جذب غذا نیز کاهش می یابد. در این روش بیمار %90 تا %93 در عرض 24 ماه اضافه وزن را خود از دست می دهد و درمیان انواع روش های جراحی نامبرده شده با بیشترین میزان کاهش وزن و کمترین میزان عود (اضافه وزن مجدد) همراه است.
در روش مینی بای پاس (Mini Gastric Bypass) روده باریک قطع نمیشود. در این روش معده کوچک شده به ۱۵۰ تا ۲۰۰ سانتی متری روده باریک متصل میشود.این روش جدید بای پاس عوارض کمتری نسبت به روش قدیمی دارد ولی احتمال ریفلاکس صفرا در این روش بیشتر است که در صورت آزاردهنده بودن، بایستی به روش مرسوم بای پاس کلاسیک تبدیل بشود.
نوعی عمل جراحی ترکیبی محدود کننده و سوءجذبی می باشد.
نوعی عمل جراحی ترکیبی محدود کننده و سوءجذبی می باشد.